De rol van telezorg bij het starten met niet-invasieve thuisbeademing (NIV) voor COPD-patiënten |
De European Respiratory Society (ERS) hield hun jaarlijkse internationale congres 2020 van 7 tot 9 september. Philips presenteerde daar twee klinische symposia die elk een ander aspect van beademing thuis en patiëntbeheer belichtten. Een van deze symposia richtte zich specifiek op de zich ontwikkelende rol van telegeneeskunde bij het starten met niet-invasieve thuisbeademing (NIV) bij COPD-patiënten. De expert aan het woord was Dr. Marieke Duiverman van de afdeling Longziekten/ Centrum voor Thuisbeademing (CTB) van het UMC in Groningen. Dr. Duiverman heeft onderzoek gedaan naar het gebruik van telegeneeskunde bij het starten van niet-invasieve thuisbeademing (NIV) voor stabiele, hypercapnische COPD-patiënten in Nederland en bespreekt de gevolgen ervan voor zowel patiënten als behandelaren. Daarnaast heeft zij het over het gezondheidszorgsysteem in het algemeen. Net voor de presentatie sprak Philips even met Dr. Duiverman om meer te horen over haar onderzoek en haar inschatting over hoe telezorg de thuisbeademingszorgindustrie verandert.
Gemiddelde leestijd:
4-6 minuten
A. In de laatste 20 jaar is het gebruik van thuisbeademing fors toegenomen, vooral wanneer wij dit vergelijken met de standaardzorg. In het verleden werd NIV-therapie niet vaak voorgeschreven voor COPD-patiënten in Nederland, maar ons onderzoek, dat in 2008/2011 werd gepubliceerd, toonde positieve resultaten aan en verdere onderzoeken leverden bewijs voor een nog hogere werkzaamheid. Hoewel we langzaam maar zeker verder gaan met het starten van thuisbeademing, blijven veel ziekenhuizen vasthouden aan wat zij altijd hebben gedaan – starten met deze therapie tijdens een ziekenhuisopname. We zien momenteel echter een duidelijke ontwikkeling. Steeds meer patiënten zijn op zoek naar dit soort nieuwe behandelingsmogelijkheden en willen liever behandeling thuis krijgen. De aanwezigheid van COVID-19 heeft ons zeker gedwongen de implementatie van het thuis starten met beademing te versnellen, om ziekenhuisbedden vrij te kunnen houden en te zorgen dat COPD-patiënten niet onnodig naar het ziekenhuis hoefden te komen tijdens de pandemie. We zien zeker allerlei verschillen in de implementatie van telegeneeskunde en thuisbeademing in Europa. Veel van de problemen hebben te maken met de houding van de instellingen zelf en hoe vergoedingen in de verschillende landen zijn geregeld. Momenteel vinden sommige artsen en behandelaren het heel lastig om over te stappen op een thuiszorgsysteem vanwege de geldende vergoedingsregelingen en ze vinden het voordeliger om patiënten in het ziekenhuis te behandelen. Andere problemen zijn dat er ontoereikende beddencapaciteit is voor electieve patiënten, dus moeten ze een oplossing vinden waarbij zij overdag zorg kunnen verlenen in het ziekenhuis en vervolgens de patiënten voor de nacht kunnen ontslaan zodat ze thuis beademd kunnen worden.
A. Behandelaren moeten eerst kijken naar de organisatie van hun teams om zeker te zijn dat ze de zorg en bewaking op afstand goed kunnen toepassen. Waarschijnlijk hebben ze meer verpleegkundigen nodig die hierin getraind moeten worden. Ze dienen er ook voor te zorgen dat hun implementatie betrouwbaar en veilig is omdat er veel gegevensoverdracht plaatsvindt. Het belangrijkste is een correcte patiëntselectie. Wanneer je dit soort services opzet, moet je je richten op de patiënten die hier het meeste baat bij zullen hebben. Dit zal na verloop van tijd allemaal verbeteren, maar door aan het begin van dit traject met de patiënt gesprekken te houden, zal hun motivatie en bereidwilligheid duidelijk worden. Verder is het uiteraard van vitaal belang om duidelijke doelen te stellen en de verwachtingen te bespreken over hoe dit soort behandeling hen zal kunnen helpen. Patiënten zouden ervan op de hoogte gesteld moeten worden dat thuisbehandeling net zo effectief kan zijn als ziekenhuisbehandeling, in een omgeving die fijner en comfortabeler is en waar zij ook kunnen verwachten minder snel moe te worden, beter te kunnen slapen, enzovoort. Behandelaren zouden ook moeten overwegen te investeren in bewakingsmogelijkheden op afstand om de beademingsparameters te kunnen volgen en het CO2-gehalte te bewaken. Ze zullen zeker willen zien dat de beademing verbetert, zodat ze de behandeling kunnen bijstellen indien nodig.
In onze gesprekken met patiënten horen we steeds weer dat de meeste mensen geen behandeling in het ziekenhuis wensen en liever willen beginnen met beademing thuis, waar ze zich het meest op hun gemak voelen.
Dr. Marieke Duiverman
Universitair Medisch Centrum Groningen
A. COPD is een progressieve ziekte die uiteindelijk de kwaliteit van leven voor de patiënt kan verminderen. Patiënten zijn zonder twijfel bezorgd over het ontvangen van een behandeling, zeker als het nodig blijkt te zijn NIV-therapie op te starten. Bij de implementatie van telegeneeskunde en het starten van thuisbeademing zijn er een aantal zaken waar behandelaren rekening mee moeten houden: Er zijn ook politieke en geografische uitdagingen waar u rekening mee moet houden. In sommige landen is de zorg geheel afhankelijk van de organisatorische structuur en vergoedingen. Veel landen bieden geen vergoeding voor electieve zorg of thuiszorg en andere landen hebben niet genoeg ziekenhuisbedden beschikbaar voor electieve patiënten en zijn gedwongen creatieve oplossingen te verzinnen om patiënten te ontslaan en vervolgens thuis te behandelen. Dit maakt duidelijk dat thuiszorg nooit een primaire praktijk zal zijn. Patiënten hebben altijd meer begeleiding nodig en organisatiestructuren zullen altijd uiteenlopen. Maar naarmate de wereld zich meer bewust wordt van alternatieve opties voor de behandeling van chronische ademhalingsziekten, is het wellicht mogelijk dat vergoedingen aan instellingen worden uitgebreid.
A. In onze gesprekken met patiënten horen we steeds weer dat de meeste mensen geen behandeling in het ziekenhuis wensen en liever willen beginnen met beademing thuis, waar ze zich het meest op hun gemak voelen. Bij degenen die harder getroffen zijn door de ziekte, neemt de behoefte aan thuisbeademing nog verder toe. Doordat zorgverleners de zorg thuis flexibeler kunnen organiseren, kunnen zij een bepaalde mate van comfort en ondersteuning bieden aan de patiënt en de bezorgdheid verminderen die de patiënt mogelijk ervaart over de behandeling. In ons equivalentieonderzoek van COPD-patiënten zagen we dat het net zo effectief was om thuis op te starten, dat veel van de resultaten hetzelfde bleven en dat de kosten daalden met tenminste een derde. Voor deze onderzoeken begonnen, werd aangenomen dat thuisbeademing voor COPD-patiënten onmogelijk was vanwege de noodzaak voor hogere druk en frequentere drukaanpassingen. Maar ons onderzoek toonde aan dat het niet alleen mogelijk was, maar in veel gevallen net zo effectief en minder duur was. Ons uiteindelijke doel is het verbeteren van de algehele kwaliteit van leven van patiënten, dus behandelaren moeten de persoonlijke omstandigheden van elke patiënt evalueren en vaststellen of er sprake is van comorbiditeiten om een duidelijk beeld van de ziekte te hebben, en ze moeten hun best doen om de therapie aan te passen aan de unieke situatie van de patiënt. Als u de vertegenwoordiging van Philips op het ERS 2020-congres wilt volgen of de symposia wilt bekijken wanneer u dat schikt, kunt u inloggen bij onze Philips ERS experience met behulp van uw virtuele presentatiepasje.
Onze ventilatoren voor thuisbeademing zijn licht, veelzijdig, eenvoudig te gebruiken en speciaal ontworpen voor beademing thuis, in ziekenhuizen en op alternatieve zorglocaties.
Altijd op de hoogte van het laatste nieuws op het gebied van gezondheidszorg? Meld u gratis aan voor de Medisch Perspectief nieuwsbrief.
You are about to visit a Philips global content page
ContinueYou are about to visit the Philips USA website.
Ik begrijp het