Olympisch roeier Gijs Vermeulen: “Als je blijft doen wat je deed win je geen medailles”

Uiteraard komt er nog meer bij kijken: techniek is “de grootste component”, bij kracht gaat het om “vermogen per kilogram”. En natuurlijk doorzettingsvermogen. Want het had niet veel gescheeld of zijn zilveren medaille met de Holland Acht (“het Koningsnummer”) was bij iemand anders thuis terecht gekomen. Pas tien weken voor de start van de Olympische Spelen in Athene wordt de kwalificatie veiliggesteld. En daarmee de Nederlandse eer gered. 

Met de hakken over de sloot

Een jaar ervoor, in 2003, weet namelijk geen enkele boot van de Nederlandse equipe zich te plaatsen voor de Spelen in bakermat Griekenland; een schok. In 1996 haalt “de acht” immers nog goud en in 2000 “de vier” nog zilver. Waar gaat het mis?

“Als ik terugkijk op die periode, dan denk ik dat we teveel hebben getraind. We hadden veel talenten, die zaten echter allemaal op verschillende boten. Daarom hebben we in 2004 alle roeiers op een hoop gegooid en een nieuwe Holland Acht gemaakt.”

Daar zit je dan, op een koude dinsdagavond op de Rotsee in Luzern, Zwitserland. Voor roeiers een Walhalla, getuige de bijnaam: Godenmeer. “Ik weet het nog precies, het was halfzeven ’s avonds, we lagen met zes boten in het water en er stond helemaal niemand langs de kant. Terwijl hier toch mooi het laatste startbewijs te verdelen viel.”

De mannen laten iedereen achter zich en de weg naar Athene ligt voor hen alsnog open. “We hadden een goede Acht, heel snel. Na de kwalificatie wonnen we ook, als eerste Nederlandse boot ooit, de Grand Challenge Cup op de rivier de Thames in Henley, UK. Het Wimbledon van de roeisport, zeg maar.”

Daarbij laten ze ploegen achter zich die vier jaar daarvoor in Sydney nog de finale haalden. De race is zelfs onderdeel van de film ‘The Social Network’, over de opkomst van het Facebook van Mark Zuckerburg en de broers Winklevoss. De Nederlandse boot, “een exacte kopie, tot de sponsoren aan toe”, wint ook in de verfilming van de gedoodverfde winnaars van Harvard. Een cameo zat er helaas niet in. 

Continu ontwikkelen

Roeien is niet bepaald een breedtesport. Gijs raakt dan ook via zijn vader betrokken, “Ik heb geen enkel balgevoel, dus dan valt al veel af.” Dat is snel vergeten als hij de eerste keer in een boot stapt: “ik roeide zo weg. Dat gebeurt eigenlijk zelden.” Al in zijn tweede jaar verslaat hij, net 16 jaar, de EK-winnaars van het jaar ervoor. Daarna roeit hij via overwinningen op EK’s en WK’s voor junioren gestaag richting een plekje bij de senioren. 

Tijdens zijn studie Economie aan de Universiteit van Amsterdam start hij bij Amsterdamsche Studenten Roeivereniging Nereus. De roeivereniging is gevestigd aan de Amstel, vlakbij het internationale hoofdkantoor van Philips. Alhoewel hij daar toen nog niet mee bezig was. 

“Ik loop niet met mijn topsportverleden te koop. Er zijn denk ik maar weinig mensen die weten dat ik al die prijzen heb gewonnen”. De lessen die hij heeft geleerd tijdens zijn vorige carrière deelt hij wel. “Met de instelling ‘zo doen we het altijd’ haal je in de topsport nul medailles. Je moet je continu door ontwikkelen en nieuwe manier bedenken om te groeien, anders word je voorbijgestreefd.”

Het stellen van gezamenlijke doelen en het bijbehorende tijdspad, ook dat zijn lessen die Gijs meeneemt in zijn dagelijkse werk. Maar er zijn ook zaken die hij bij Philips heeft geleerd die goed van pas waren gekomen tijdens het roeien. “We werken met de LEAN-methodiek, als ik die had gekend tijdens het roeien dan hadden we het zeker toegepast. De gedachte van continious improvement past zo goed bij de topsport.” Zijn persoonlijke mantra is hier ook een reflectie van: “If you do what you did, then you get what you got.”

“Ik was na de spelen van 2004 pas 23 jaar, hartstikke jong nog, een roeier piekt meestal als hij eind twintig is. Dus na de afronding van mijn studie wilde ik nog een keer schitteren, nu in China. Er valt echter weinig geld mee te verdienen, dus via-via kwam ik terecht op de Strategie-afdeling van Philips. Op die manier kon ik de twee weken trainingskamp afwisselen met twee weken werken. Mijn collega’s steunden me enorm. In de ochtend trainde ik op de Amstel, dan was ik rond elf uur op kantoor. En om halfvier lag ik weer op het water.”

Winnen en verliezen gaan hand-in-hand

Na de Spelen van 2008 beëindigt Gijs zijn topsportcarrière. Terwijl hij met 27 jaar eigenlijk op de top van zijn kunnen zit wil hij zich toch verder ontwikkelen: “roeien is het mooiste wat ik heb gedaan. Met een Olympische medaille om je nek gaan er letterlijk heel wat deuren voor je open die anders gesloten blijven. Maar acht jaar dag-in dag-uit met roeien bezig zijn is ook monomaan. Het is veel van hetzelfde.”

De gedachte dat hij er wellicht nog meer uit had kunnen halen blijft dan ook nog een paar jaar hangen: “Inmiddels realiseer ik me dat het toch ook vooral om de ervaring gaat. Uiteraard, resultaat is belangrijk. Maar met de jaren slijt de teleurstelling, zoals tijd doet met alle nare dingen in het leven. Bovendien is het allemaal relatief, het is uiteindelijk ‘maar’ een sport, winnen en verliezen gaan hand-in-hand.”

Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Gijs blijft met zijn hart dichtbij het water. Tijdens zijn vakantie zijn hij en zijn vrouw druk met de verbouwing van hun woonboot in de Amsterdamse grachten: “ik voel me het fijnst als ik op het water zit.”

• Lees ook de blog van Olympish schaatser Thijsje Oenema "Richt je op de dingen die je kunt beïnvloeden"
• Lees ook de blog van Rik van Langenberg “Met vallen en opstaan leer je om als team en individueel te excelleren”

Werken bij Philips

Heb je ook interesse in een carrière bij Philips zodat je zelf een bijdrage kunt leveren aan het verbeteren van de gezondheid en het leven van mensen, kijk dan op onze carrière-website.