Het stellen van de juiste diagnose is van groot belang: het vormt de basis van elk besluit in de behandeling van de patiënt en maakt het verschil tussen een geslaagde en een niet-geslaagde behandeling. Maar op tal van manieren is het diagnostische proces nu uitdagender dan ooit. 

Later in het traject is het belangrijker dan ooit om vanuit elke locatie toegang te hebben tot patiëntendata. In de nasleep van COVID-19 is op afstand werken snel de nieuwe norm geworden. De beoordeling van beelden op afstand biedt mogelijkheden om de workload evenredig te verdelen over alle specialisten in een netwerk.

Naarmate deze manier van werken gemeengoed wordt, wordt centrale coördinatie cruciaal. Dat betekent dat we een sterke stijging zullen zien van klinische en operationele cockpits – virtueel of fysiek – voor dynamische controle op mensen, data en technologie binnen alle beeldvormende afdelingen. Alleen met dergelijke cockpits zijn complexiteit en onvoorspelbaarheid beheersbaar. En ze kunnen de verspilling in een nu al overbelast systeem helpen verminderen.

Hoe kunnen artsen, nu ze meer en meer data verzamelen over de toestand van een patiënt, hier nog wijs uit worden en een vollediger en nauwkeuriger beeld van de patiënt krijgen? 

Te veel informatie kan een echte uitdaging worden. Daarom is geïntegreerde diagnostiek de volgende uitdaging voor precisiediagnose. Deze helpt alle data op de juiste manier met elkaar te verbinden, ongeacht specialisme en tijdpad, en biedt zo relevante inzichten op elk punt in de behandeling. 

We zijn al bezig deze visie te realiseren. In de oncologische zorg ondersteunen we het multidisciplinaire tumoroverleg met uniforme patiëntendashboards waarmee het uitgebreide klinische team in één overzicht alle stukjes van de puzzel kan zien. Door automatisch data van verschillende bronnen – zoals het EPD, lab, pathologie, radiologie en genomics – samen te brengen, kunnen we voor alle betrokkenen de voorbereidingstijd verkorten en ondersteunen we tijdige, afgewogen behandelbesluiten.

Op dezelfde manier helpen we cardiologieteams bij de veelheid van beelddata van een patiënt, van ECG tot echocardiogrammen en coronaire CT. Bij de beoordeling van complexe hardaandoeningen, zoals hartfalen, kan het missen van relevante informatie leiden tot vermijdbare verslechtering van de patiënt. Het is dus uitermate belangrijk dat behandelende artsen op elk moment een heldere en allesomvattende 'cockpit view' van de patiënt hebben.

Er zijn nog veel andere mogelijkheden om geïntegreerde diagnostiek te bevorderen. Nu comorditeiten bijvoorbeeld steeds relevanter worden, kunnen we bruggen slaan tussen zorgdomeinen zoals oncologie en cardiologie. Alleen door patiënten met hun volledige klinische en persoonlijke geschiedenis te zien, kunnen we hen begeleiden en volgen tijdens een behandeling – en dat brengt ons bij de vierde en laatste uitdaging voor precisiediagnose.

Hoe nauwkeurig de diagnose van een patiënt ook is, artsen rest nog steeds een geduchte uitdaging: wat moet binnen al die behandelopties de volgende stap zijn voor deze specifieke patiënt? 

Voor uitermate complexe ziekten zoals kanker, kan deze vraag ongelooflijk moeilijk te beantwoorden zijn. Tot op moleculair niveau is elke patiënt anders, wat vraagt om nauwkeurige behandeling op maat. Maar het is praktisch onmogelijk voor de overbezette artsen om op de hoogte te blijven van elk nieuw medicijn dat op de markt komt, elke specifieke behandeling die beschikbaar komt en elk wetenschappelijk onderzoek dat wordt gepubliceerd. 

Daarom werken we samen met toonaangevende wetenschappelijke onderzoekscentra zoals het Dana-Farber Cancer Institute om hun geavanceerde kennis beter beschikbaar te stellen aan oncologieteams waar ook ter wereld – waardoor ze voor elke patiënt het juiste zorgtraject kunnen selecteren, gebaseerd op de unieke kenmerken van de patiënt en de op dat moment beschikbare behandelopties. Dankzij een nieuw partnerschap met MD Anderson ontsluiten we de mogelijkheden van genomic markers om kankerbehandelingen op maat te bieden en matching van klinisch onderzoeken te faciliteren. Deze uitstapjes in de datagestuurde behandelondersteuning beloven veel goeds voor de toekomst.

Ik voorzie dat we in de toekomst veel beter kunnen voorspellen hoe een patiënt reageert op een behandeling, op basis van inzichten die zijn verstopt in de data van vergelijkbare patiënten. Het is een route die we al in de prostaatkankerzorg hebben onderzocht met onze klinische onderzoekspartners. 

De meeste behandelingen hebben voor- en nadelen die goed tegen elkaar moeten worden afgewogen in een open dialoog tussen patiënten en artsen. Deze dialoog zal enorm veel profijt hebben van evidence-based voorspellingen over overlevings- en herstelpercentages, maar ook over kwaliteit van leven.

Ook na de start van een behandeling blijft slimme en geïntegreerde diagnostiek, ondersteund door efficiënte werkstromen, cruciaal voor een effectieve en langdurige monitoring van de toestand van de patiënt. Of het nu via multimodale tumoropsporing bij kankerpatiënten of beoordeling van de hartfunctie bij hartpatiënten is: de diagnose of behandeling gaan door. 

Waarom? Omdat precisiediagnose uiteindelijk niet een statische momentopname van een patiënt is: het is een zich steeds ontwikkelende serie van bepalende momenten, waarbij diagnostische informatie continu voortbouwt op het vorige en elk nieuw inzicht de basis vormt voor het volgende besluit over het zorgtraject van de patiënt. Op elk van die momenten kunt u dankzij precisiediagnose met vertrouwen deze vraag beantwoorden: wat wordt onze volgende stap?