Hoger comfort voor patiënten

Daarnaast is in de nieuwste generatie van scanners ook heel wat aandacht besteed aan het comfort van de patiënt. MRI-toestellen hebben nu een tunnel van 70 centimeter breed, waar vroeger 60 centimeter de norm was. Bovendien wordt ook rekening gehouden met de omgeving rond het toestel. Michaël Torfs: “Voor veel mensen blijft onder de scanner gaan een benauwende ervaring. Het is een belangrijk onderzoek, ze zijn wat zenuwachtig en het gevoel om in een afgesloten ruimte in je eentje in een scannertunnel te liggen, kan mensen angst aan jagen.”

“De In-bore experience helpt dat op te lossen. Voor onderzoeken waarbij een patiënt volledig in het toestel gaat, komt er een spiegeltje voor de ogen. Daardoor lig je niet meer te kijken naar de tunnel maar wel naar het televisiescherm op de muur achter je, waarop we videoanimaties projecteren. Dat helpt om mensen rustiger te maken omdat de ervaring onder de scanner minder indrukwekkend wordt. Bovendien is er nu ook stembegeleiding ingebouwd waarbij het toestel de patiënt informatie geeft over hoe lang elke sequentie duurt of zelfs ademhalingsinstructies geeft”, stelt de radioloog. “Hierdoor is het aantal onderzoeken dat geannuleerd moet worden omwille van claustrofobie – wat vroeger toch geregeld voorkwam – nagenoeg verwaarloosbaar geworden.”

Alles bij elkaar leidt dat er ook toe dat patiënten minder en korter onder de scanner moeten. Torfs: “MR-onderzoek blijft belangrijk voor veel diagnoses. Dankzij de evoluties in hardware, software en patiëntencomfort kunnen we vandaag veel meer en correctere informatie uit de beelden halen. Ook het aantal onderzoeken dat niet tot een conclusie leidde, is afgenomen. Dat betekent dat we minder scans nodig hebben om tot resultaat te komen. Tel daarbij op dat we meer mensen onder de scanner krijgen die er vroeger niet onder durfden, waardoor de diagnoses voor die categorie van patiënten er ook sterk op vooruitgegaan is.” 

De ervaring van een claustrofobische patiënte

Patiënte Martine Van Opstal moet geregeld onder de scanner voor een controle van haar wervelkolom. Maar Martine heeft last van claustrofobie, wat in het verleden vaak tot problemen leidde: “Ik heb al heel wat avonturen beleefd onder de MRI. Ik heb claustrofobie in de hoogste graad maar vanwege mijn aandoening moet ik om de zoveel tijd onder de scanner. Vroeger gebeurde het geregeld dat ik bij aankomst in het ziekenhuis niet onder het toestel durfde gaan en gewoon rechtsomkeer maakte. Of dat ik het niet uithield en men het onderzoek moest afbreken omdat het te benauwend werd.”

Het idee dat ze voor een controle naar het ziekenhuis moest, zorgde er zelfs voor dat Martine dagen van tevoren al angstig werd. “Stress, angstzweet, slapeloze nachten, ik heb het allemaal meegemaakt. Op een dag ben ik zelfs zonder het te beseffen naar het verkeerde ziekenhuis gereden om mij aan te melden voor het controleonderzoek”, vertelt ze. “Uiteindelijk schakelde ik over naar het ziekenhuis van Knokke, wat vanuit Antwerpen toch een hele rit is, omdat ze daar een open scanner hadden.”

Inmiddels gaat het veel beter als ze weer onder scanner moet. “Ik ben in contact gekomen met dokter Torfs en het ziekenhuis in Reet, waar een scanner met In-bore beleving staat. Ze hebben me uitgenodigd om het te komen bekijken en eens te proberen. Het leek me wel oké en ik moet zeggen dat dit me echt geholpen heeft om mijn angst te overwinnen”, vertelt Martine. “Het is de totale aanpak die het voor mij veel aangenamer maakt: een goede begeleiding van de verpleging, de beelden op de muur, de opvolging.”

Toch gaat ze nog steeds met stress naar het onderzoek. “Het blijft me bezig houden. Maar ik lig er geen nachten vooraf meer van wakker. En vooral: als ik eenmaal onder de scanner lig, voel ik niet meer de drang om er onder vandaan te kruipen. Ik ben rustiger en blijf meestal stil liggen, wat ik echt als een overwinning op mezelf ervaar. Alles bij mekaar geeft het dus veel minder stress”, aldus Martine.